این یک شعار آشنا و قدیمی بوده که بسیاری از ما آنرا سالیان درازی است استفاده میکنیم. اما آیا این شعار در شرایط امروزی حکومت مذهبی ایران برای ناراضیان از حکومت که بیگناه زندانی هستند سودی با خود دارد؟
حکومت مذهبی ایران که نه به حقوق بشر باور دارد و نه به قانون های مدنی پایبند است و البته دادگستری مستقلی هم که ندارد, در ابتدا رهبران مخالفین خودش را با تکیه به "احکام شرع" دستگیر میکند و ابتکار عمل را در بازی اعتراضی بدست میگیرد تا مخالفین را در گرداب واکنش ها و جنگ تدریجی خسته و غرق کند. اتاق های فکر این رژیم مایل نیستند در مورد مخالفت با حکومت مذهبی و احکام شرع, مردم ابتکار عمل داشته باشند و ترجیح میدهند مردم تنها به دستگیری مخالف توجه کنند و واکنش انرژی خود را روی اینکه فلان زندانی آزاد شود یا چرا مزد ماه ها به عقب افتاده کارگر را نمیپردازند و اعترضات مشابه هزینه سازند.
یک نماینده فعالان کارگری یا یک وکیل قشر میانی جامعه خواسته هایی را بزبان میاورند و در اعتراضاتی شرکت میکنند تا خواسته آنها شنیده شود. اما حکومت مایل است بجای شنیده شدن خواسته اصلی آنها که زندانی شده اند, نگاه عمومی را به بیراهه منتقل کند که مثلا آزادی همان نماینده یا وکیل زندانی را خواستار باشیم.
مسئله بسیار مهمی که ما در این سال ها به آن خوب توجه نکرده ایم این است که تفاوت میان ابتکار عمل با تنها واکنش نشان دادن به ابتکار عمل دیگران را شفاف تعریف نکرده ایم.
اگر شعار "زندانی سیاسی آزاد باید گردد" در بسیاری از دیگر کشور ها قبل از ما استفاده شده لازم است مقایسه ای داشته باشیم میان کشورهای آمریکای لاتین که شدیدا به ملیت مردم وابسته هستند با حکومت مذهبی که کشور ایران را تنها یک منبع درآمد برای بلندپروازی های مذهبی خود میبیند و هیچ خجالتی از کشتار دسته جمعی یا زیر پا گذاشتن غرور ملی ایرانیان ندارد.
آیا جمله کوتاه "باید گردد" بغیر از این ترجمه میشود که دستور کاری در آینده, آنهم آینده نامعلوم را صادر میکند؟
بنظر من هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد, در شرایط امروز ایران که حکومت مذهبی در حال سقوط است شعار "زندانی سیاسی آزاد باید گردد" کمکی به کنشگران سیاسی نخواهد کرد زیرا تنها ما را مشغول به این خواهد داشت که اسیرنمان را آزاد کنیم.
در زمان جنگ با عراق کسی از مردم نمیگفت اسیران آزاد باید گردند بلکه ابتدا مردم خرمشهر را آزاد کردند.
زندانی شدن کنشگران مدنی, کارگری, سیاسی و دیگر آزادیخواهان را محکوم میکنم اما بدست گرفتن ابتکار عمل را با شعار تغییر حکومت ترجیح میدهم زیرا در اینصورت احتمالا رژیم برای ساکت کردن مردم دست به آزادی گروهی از اسیران خواهد زد.
حمیدرضا برهانی
بلژیک
