"تنها گل اپوزیسیون انحلال طلب به دروازه خودی نبود"

اپوزیسیون انحلال طلب حکومت مذهبی ایران خود را درگیر یک بازی سیاسی جدید میبیند که انگار جهت دروازه حریف را گم کرده است و آنگونه که یکی از بنیانگذاران گفتمان" سکولاریسم نو در ایران" آن را میبیند در روزهای گذشته گلهایی را به دروازه خودی زده است. با چنین بینشی ایشان باور دارند انحلال طلبان ابتکار عمل را بدست گرفته اند اما بازی سیاسی را تا کنون باخته اند.

بگذارید ابتدا با هم نگاهی داشته باشیم به ترکیب نیروها، شرایط زمین بازی و استراتژی مورد قبول انحلال طلبان حکومت مذهبی در ایران.

 انحلال طلبان سکولار همه نیروهایی را شامل میشود که خواهان یک حکومت غیر مذهبی و ایدولوژیک هستند و به این نتیجه رسیده اند که بدون رعایت حقوق همه انسانها آنگونه که در منشور سازمان ملل آمده، نهادینه سازی دمکراسی و پیشرفت ایران امکان پذیر نیست. ملیت های ساکن ایران واقعیتی است که نقاط مثبت و منفی زیادی را با خود همراه دارد و انتقال قسمتی از قدرت مرکزی در مقابل مسولیت پذیری آنها ضمانتی خواهد بود برای حفظ تمامیت ارضی ایران. با اعتقاد به ایران برای همه ایرانیان بدون درنظر گرفتن تعصبات ایدولوژیک یا مذهبی ما همه گروه ها را به رسمیت شناخته ایم و اگر بخواهیم دمکراتیک تصمیم بگیریم  حتی حزب الله که یک حزب مذهبی است را میباید در بازی شرکت داد. یک آلترناتیو واقعی زمانی میتواند در مقابل حکومتی با تجربه  ۳۴ ساله مذهبی ابتکار عمل را بدست گیرد که بتواند قوانین جدیدی را تدوین سازد و بتواند طبق آن قوانین بازی را ادامه دهد. 

برگردیم به اصل مسلم  اشاره شده: "اصلی که حکومت مذهبی نگران آنچه در سپهر اپوزيسيون انحلال طلب مخالفش می گذرد هست و هر لحظه، برای فلج کردن و متفرق ساختن نيروهای تشکيل دهندهء آن، طرحی نو را بکار می گيرد، اشخاص و احزاب مخالف را به جان هم می اندازد، به کمک دايه های مهربان تر از مادر در صفوف اپوزيسيون نفوذ می کند و اجزائش را به تفرقه می کشاند." 

با قبول چنین پیش فرضی پیشنهاد شورای موقت ملی این است که شما نیروهای اصلی و شناخته شده تشکیل دهنده اپوزیسیون انحلال طلب  با بکار گیری متخصصین حقوقی مورد اعتماد خود شورای اصلی را برپا دارید. آیا این شانزده ماده پیشنهادی منشور چیزی غیر از آن است که در طول سالهای گذشته همه ما خواسته ایم؟ البته آشکار است که در حال حاضر بسیاری از نیروهای اطلاعاتی رژیم مذهبی ایران در پوست نمیگنجند و بیصبرانه انتظار میکشند تا بتوانند مدیریت این شورا را بدست گیرند و آن را نیز مانند منشور ۸۱ و همچنین اتحاد جمهوریخواهان اخته سازند. بسیاری از ایرانیان با آگاهی به این مطلب که کار سیاسی نیازمند متخصصین سیاسی است شرایطی را آماده ساخته اند تا متخصصین ایرانی بتوانند آنچه را در چنته دارند ارائه دهند. شورای موقت و همه اعضای آن تنها وظیفه قدم اول را به عهده داشته اند و اگر آقای رضا پهلوی در چنین لیستی ۲۴۰ مین نفری است که آن را امضا کرده را نیز به عنوان حسن نیت ایشان بدانیم و باور داشته باشیم که شماره ها، بالا، پایین و تعارف های ایرانی در روابط شبکه ای و نوین جهانی دیگر جایی را نمیتوانند داشته باشند. به هر روی شاید اگر به بازی یکبار دیگر نگاهی داشته باشیم  خواهیم دید که منشور شورای ملی یک گل به حکومت مذهبی ایران زده است و بیانیه دو حزب کومله و دمکرات کردستان ایران نیز در بازی شطرنج ایران یادآور میشود اگر میخواهیم کیش و نهایتا مات نشویم خواسته های آنها را بپذیریم و تنها با کلمات بازی نکنیم. ملیت یا ملت را میتوان در قانون اساسی نوین آنگونه به نگارش آورد که شایسته ایران است.